Artikel uit het Noordhollands dagblad door Petra Bies 29/04/2020 om 10:55
.
De jonge weduwe Reme in Gambia heeft borstkanker en moet voor behandeling naar Senegal. Maar dat kan niet, de grenzen zitten dicht vanwege het coronavirus. Ze zal eraan sterven. Al haar familie woont in een ander land, wie moet er zorgen voor haar drie kinderen als zij er niet meer is? Het schoolhoofd, hoopt ze.
En natuurlijk zegt Marjolein Bremer van de ondersteunende Helderse stichting Building on Education dan geen ’nee’. Al het werk voor de schooljeugd in westelijk Afrika begon immers tien jaar geleden uit liefde voor kinderen. „Maar hoe we het financieel moeten doen? Er zijn op het moment helemaal geen inkomsten meer.”
Reme en haar drie kinderen. Ze is ongeneeslijk ziek. Na haar overlijden zal de stichting haar drie kinderen opvangen, al ontbreekt nu het geld ervoor. Op de grond staat het ontvangen voedselpakket.
.
Terug naar tien jaar geleden. Marjolein Bremer viert met haar toenmalige partner vakantie in Gambia en raakt op het hotelterras aan de praat met de zanger annex entertainer die daar elke avond optreedt voor ietwat ontmoedigend, doorgaans halfdronken publiek. „Gambia is een Engelse kolonie geweest, de vakanties zijn heel goedkoop dus er zat nogal wat apart publiek. Er was bijvoorbeeld een man die zijn kunstgebit op tafel legde en speeksel in het rond spetterde. ’Hoe houd je dat vol?’, vroeg ik hem. En toen vertelde hij dat hij eigenlijk geen zanger was, maar onderwijzer. Alleen kreeg hij als docent geen salaris, vandaar dat hij tot diep in de nacht optrad.”
.
Bordkrijt
De Helderse werd uitgenodigd voor een bezoek aan de school. Een bouwval waar de deur als schoolbord diende, maar waar bevlogen onbezoldigde leerkrachten les gaven aan vluchtelingenkinderen uit de omliggende landen; hun enige kans op onderwijs. „En die kinderen waren zo gedreven om te leren.” Toen ze hoorde dat de school af en toe dicht moest omdat zoiets simpels als het bordkrijt op was, besloot ze te helpen. De stichting Building on Education werd een feit en timmerde letterlijk en figuurlijk aan de toekomst.
Marjolein Bremer met door haarzelf gesponsorde kinderen in Gambia. ,,Het jongste meisje is naar mij vernoemd. Ik kreeg een briefje van de burgerlijke stand met de vraag hoe je de naam spelt.’’
.
De basisschool ’Janetschool’ werd verbeterd en uitgebreid. Bovendien kwam er ook een school voor peuters en kleuters én een voor voortgezet onderwijs. Alles bij elkaar wordt er les gegeven aan vierhonderd kinderen en jongeren door veertien docenten en is er ook schoonmaakpersoneel in dienst.
De school scoort goed, kwamen er in het verleden alleen vluchtelingenkinderen naartoe die geen recht hebben op onderwijs in Gambia, later stroomden ook veel Gambiaanse kinderen in. „De inkomsten bestaan uit de schoolgelden die ouders betalen. Maar vanwege de coronacrisis zijn de scholen sinds een maand dicht. Ouders betalen niet meer en daardoor kan de stichting de salarissen van het personeel niet meer betalen”, schetst Bremer het probleem. „En in Nederland aan geld komen, is nu ook heel lastig.”
.
Kringkoopwinkel
De stichting had tot vorig jaar een eigen kringloopwinkel aan de Sluisdijkstraat in Den Helder. Die moest sluiten toen het pand werd verkocht en de verhuur stopte.
Marjolein Bremer (rechts) en stichting-medewerkster Sophia Vermeer in de kringloopwinkel. Die sloot vorig jaar noodgedwongen.
© Archieffoto Peter van Aalst
.
„We hebben nog een boel mooie spulletjes en wilden die tijdens Koningsdag en op markten gaan verkopen. Maar dat gaat nu niet.” Voordat de stichting de winkel draaide, waren er Afrikaanse diners en huiskamerconcerten. „Dat wilden we ook weer gaan doen. Maar ook dat kan niet. Ik lig er echt wakker van, het voelt zo machteloos.”
De salarissen kosten tegen de 1700 per maand. Dat kan de stichting niet ophoesten en ik privé ook niet. Je kunt het de onderwijzers niet kwalijk nemen als ze vertrekken. Er zijn Amerikaanse scholen in Gambia die meer salaris bieden, minder geldnood hebben. We hadden alles zo mooi op de rit en nu dreigt alles in elkaar te storten.”
.
Honger
Wat het extra schrijnend maakt is dat er honger heerst. „Gambia heeft geen eigen landbouw en industrie, het is economisch geheel afhankelijk van het toerisme. Dat ligt nu helemaal stil. Voedsel is schaars en de prijzen vliegen omhoog.” Vooral de arme bevolking wordt getroffen. „Ik ken er inmiddels heel veel mensen en ik weet dat er heel wat met een lege maag naar bed moeten. Iemand zei: ik ga niet dood door corona, want ik blijf thuis. Maar ik ga zo wel dood van de honger.”
Schoolhoofd Abdul Karim Newland voor de klas.
.
Om iets tegen die hongersnood te doen, werft de stichting sponsors voor voedselpakketten. Voor €22,50 kan een pakket worden gemaakt waar een gezin (gemiddeld met vier kinderen) twee weken van kan leven. Het geld gaat rechtstreeks naar een bevriende marktkoopvrouw in Gambia die de rijst, bonen, groenten, eieren en handzeep inkoopt. De gezinnen zijn allemaal bekend bij Bremer, het schoolhoofd zorgt ervoor dat de pakketten worden bezorgd. „De gezinnen kunnen het niet zelf ophalen, want er is een lockdown. Maar per taxi wordt het nu op één adres bezorgd en vanaf daar verder verdeeld. Het transport gaat met twee taxi’s, zo hebben die chauffeurs ook weer wat inkomsten.”
.
Schilderijtjes
Bremers kleindochter Jaycee Muday (12) heeft al negen gezinnen aan zo’n pakket geholpen, vier andere zijn in bestelling. Het Helderse meisje maakt en verkoopt schilderijtjes voor dat goede doel. Een schilderij van twintig bij twintig centimeter kost een tientje, een iets grotere vijftien euro. Een eerder krantenartikel hierover werd op Facebook gezet en leverde ook opdrachten van over de provinciegrenzen op. „Ze mag van iedereen de tijd nemen, ze is geen schildermachine.”
Jaycee (12) maakt op bestelling schilderijen om het geld voor voedselpakketten bij elkaar te krijgen.
© Archieffoto
.
Daarnaast sponsorden enkele mensen een pakket. „We zijn blij met elke bijdrage, met een paar euro kun je al zo veel doen in Gambia.”
Wie een schilderij wil of anderszins wil helpen kan mailen (m.y.bremer1956@gmail.com). Van de uitreiking van het voedselpakket wordt een foto gemaakt.
Een gezin met een voedselpakket, waar het twee weken van kan leven.
.
Eigen sores
„Iedereen heeft nu in de coronacrisis natuurlijk zijn eigen sores. En het lijkt alsof de mensen de laatste jaren moe worden van hulpprojecten in het buitenland, dat ze het ver van hun bed vinden. Maar dat is het niet; als er daar niets verandert, zullen de bootjes met mensen blijven komen. En geef ze eens ongelijk. Als ik in Nederland honger zou hebben en het in Afrika goed was, zou ik ook de boot pakken.”
Wie permanent wil helpen, kan via de stichting voor €12,50 per maand een kind uit de allerarmste gezinnen financieel adopteren. Daar wordt het schoolgeld van betaald. Extra helpen met het versturen van spullen kan ook. Building on Education werkt samen met Goods for Gambia dat hulpgoederen verscheept. Een bananendoos vol kost €7,50 aan verzendkosten, een kleinere doos minder. „We hebben een aantal trouwe sponsors, maar er zijn nog veel meer kinderen die hulp nodig hebben. We hopen het ook te regelen voor de drie kinderen van Reme.”
.
Weeshuis
Het schoolhoofd Abdul Karim Newland zal goed voor ze zorgen, vanaf het moment dat dat nodig is, weet Bremer. „Al zal het geld via de stichting moeten komen, hij zit zelf zonder geld. De kinderen zijn alle drie leerlingen. Ze kunnen niet naar een weeshuis omdat ze de Gambiaanse nationaliteit niet hebben, hun moeder komt uit Sierra Leone. Het gezin raakte dakloos nadat de vader vier maanden geleden overleed. Het schoolhoofd trok zich hun lot aan. Het gezin mag nu wonen in een soort schuilhokje achter de school dat eigenlijk voor de nachtwaker is gemaakt.”
De watertank bij de school. Het schoolhoofd hoeft nu niet meer middenin de nacht zijn bed uit om water te tappen.
.
„De man is zo gedreven. De school is aangesloten op de waterleiding, maar de druk valt overdag vaak weg in de wijk. Daarom klom hij middenin de nacht zijn bed uit om overal water te tappen, zodat er genoeg water voor de school zou zijn. En die man is ook al vijftig. Gelukkig hebben we een heel grote tank neer kunnen zetten en is dat probleem opgelost.”
Het laatst gebouwde klaslokaal. Er moeten nog spijlen voor de ramen en er moet nog een deur in.
